آی واژه | عطار - باب بیست و هفتم: در نومیدی و به عجز معترف شدن

ای دل غم جان محنت اندیش ببین

سرگشتگی خواجه و درویش ببین

یک ذره چو استغناء او نتوان دید

بی قدری و کم کاستی خویش ببین